zondag 23 april 2017

EEN MOMENT DAT ZOMAAR KAN KOMEN

Langzaam schuifelt de vrouw omgekeerd de lift uit. Ze was er met haar rollator vooruit in gegaan en omdat er meer mensen binnen stonden, was dit de enige manier om eruit te komen. Ik bevind mij in Westerwatering waar een combinatie van zelfstandig wonen, thuiszorg en ondersteunende diensten wordt aangeboden. Het nieuwe verzorgd wonen. Plotseling begin je te beseffen dat wat zo ver weg lijkt toch opeens aan de orde kan komen.

De gedachte hieraan is op een bepaalde leeftijd onderhuids aanwezig, maar toch. Het lijkt als met veel zaken die onomkeerbaar zijn dat je deze zo lang mogelijk buiten de deur wilt houden.
Op de dag van de opening mag ik even deel uitmaken van de groep, met wethouder Jeroen Olthof, die wordt rondgeleid door projectmanager Wonen & Vastgoed Henrike Klok van Evean. 

Een dag eerder sprak ik haar op het kantoor in Purmerend om wat dieper te kijken naar wat ons in de toekomst in de ouderenzorg te wachten staat. Hierbij is in de eerste plaats duidelijk dat de transitie van centrale overheid naar gemeente het noodzakelijk heeft gemaakt na te denken over nieuwe woon-zorgconcepten. Met name voor het project Westerwatering dat in samenwerking met gemeente Zaanstad tot stand kwam moesten veel hindernissen worden genomen, zoals een wijziging van de huisvestingsverordening.

Bij de opening ging men even terug in de tijd
Afgezien van de wet- en regelgeving komt automatisch ook het kostenplaatje naar voren. Volgens Klok is er alles aan gedaan om een passende en betaalbare situatie te bereiken.  Als voorbeeld wordt een zekere meneer Zwart opgevoerd die met alleen een AOW-inkomen van €1081,- netto toch € 456,- vrij te besteden heeft. In de berekening zit € 304,- huurtoeslag en € 300,-  te betalen voor het basispakket.

De huur voor een appartement van 31 m2 is ‘afgetopt’ op € 537,-. Het concept is afgestemd op mensen met een smalle beurs. Het inkomen mag maximaal € 36165,- zijn en men moet een zorgindicatie hebben van minimaal 10 uur per maand. Hierbij dient wel te worden opgemerkt dat er grenzen zijn om voor huursubsidie in aanmerking te komen.

Het verzamelinkomen van 1 persoon mag niet hoger zijn dan € 22.200,-. Voor 2 personen is dit € 30.175,-. Het gebouw zal verder zijn buurtfunctie behouden en mensen uit de wijk kunnen daar ook bijvoorbeeld koffiedrinken.


Op zich is het knap dat de kosten voor betrokkenen binnen de perken blijven. Twee elementen spelen hierbij een rol namelijk dat het voor genoemde categorie geldt en dat de kamers als woningen in de sociale huursector zijn geplaatst. Het basispakket biedt o.a. 4 maaltijden per week, koffie, thee en een medewerker die overdag aanwezig is. Tegen betaling kan men gebruik maken van diverse ondersteunende diensten.

Er kan bijvoorbeeld een beroep worden gedaan op de boodschappenservice, was- en strijkservice, huishoudelijke hulp en vervoersdienst. Op de begane grond bevindt zich tevens een gezondheidscentrum. Het gaat hier dus om een bepaalde groep ouderen, maar zoals de gemeente zelf constateert zal hun aantal en ook zij die niet in deze categorie vallen, sterk toenemen. Dit betekent dat er, ondanks alle technologie of domotica nogal wat moet gebeuren om dit werkelijk in goede banen te leiden. 

De overheid stelt dan ook zelf reeds de vraag of gemeente, inwoners en organisaties daar wel voldoende op zijn voorbereid.  Hoe willen de mensen oud worden?  Men spreekt van een ‘dynamische’ agenda, waarbij het vertrekpunt de leefwereld van ouderen zelf is en niet de systeemwereld van regels en financiering. 

Bij het ontwikkelen van het woon-zorgconcept Verzorgd Wonen zijn, door goede samenwerking tussen gemeente, woningcorporatie en Evean, zoals aangegeven, veel hobbels genomen op het gebied van wet- en regelgeving om dit mogelijk te maken. Met als resultaat dat deze ouderen zelfstandig, maar toch ook samen met anderen onder één dak kunnen wonen.

Wim Verhoeven
verhoevenkoffiekring@tele2.nl