De regen
daalt in grote hoeveelheden neer en geeft het gevoel alsof je in een heel grote
douche bent beland. De straten lijken hier daar op kleine riviertjes. Met een
iets te kleine paraplu tracht ik mijn weg te vinden naar de Koemarkt in
Purmerend. Net zo snel als het begon, is het weer droog en bij aankomst op de
plaats van bestemming ziet alles er weer wat vrolijker uit. De gezellige sfeer
op het plein keert weer terug. Een aantal jaren geleden mocht ik hier achter de
schermen kijken in een restaurant met een bijzonder concept. Ik stap vanmiddag
weer binnen in de wereld van Brownies & DownieS, waar Joyce, die hier de
scepter zwaait mij ontvangt.
Zoals bekend werken hier mensen met een beperking.
De vorige eigenaar heeft de zaak overgedaan aan De Prinsenstichting. Inmiddels
gaat het om 55 vestigingen in 3 landen, 90 ondernemers en 1183 bijzondere
collega’s, zoals de werknemers terecht worden genoemd.Het is vanmiddag
behoorlijk druk en uit een eerder gesprek heb ik begrepen dat het uitstekend
loopt. Achterin de zaak bevindt zich een grote tafel en nadat ik daar heb
plaatsgenomen zitten vrij snel een aantal werknemers tegenover mij. Het is
toevallig pauze en dat geeft de gelegenheid eens even te praten over hun levens
en wat zij belangrijk vinden.
 |
| KOFFIETIJD....... |
Onmiddellijk komen de verhalen los en het is of
we elkaar al jaren kennen. Weer denk ik aan de harder wordende wereld waarin we
leven. Zou ik hier aanvullende ingrediënten kunnen vinden voor een positieve
verandering van de maatschappij, waar geld nu zo’n dominante rol speelt? Wat is
belangrijk in het leven? Op tafel staan de ‘beloningsgebakjes’ en Melissa staat
erop dat ik er ook een neem omdat ik gast ben. Het smaakt prima. Ik luister
naar Pascalle die vol passie vertelt over de fijne sfeer die hier heerst. Om 9
uur s’morgens worden de taken verdeeld en weet iedereen wat hij of zij moet
doen.
Op vrijdagavond - dan is het heel druk- , is de zaak open en volgens de
mensen aan tafel zou daar zelfs nog een avond bij kunnen komen. ‘Ze hebben heel
goed gekeken wat je kunt’, volgens Joost. Hij laat merken dat hier werken echt
is wat hij wil. Sam heeft een droom. Uiteindelijk zou hij graag in de manege
werken. ‘Als je de volgende keer komt ben ik dus misschien ergens anders’. Passie
kom je overal tegen en als het kan moet je die volgen. Die zie je ook terug in
de hobby’s. Melissa doet nog maar eens uit de doeken waarbij ze
allemaal is betrokken. ‘Samen met Pascalle zing ik in een koor en we spelen in
de musical ‘Ja zuster, nee zuster’.
Ze heeft de rol van zuster Clivia en ja
‘dan is het leuk als je die voorstelling kunt bijwonen’, in een theater in
Purmerend. Zeker. Creativiteit zelfs bij het gestandaardiseerde recept van een
brownie? Axel, vertelt dat deze overal hetzelfde is, maar ik krijg wel een knipoog.
Sam denkt dat het concept van B&D breder in maatschappij zou kunnen worden
toegepast, bijvoorbeeld voor mensen die het minder getroffen hebben. Een
aanwijzing? Een mooie afsluiting en een
bewijs dat het leuk is oude vrienden af en toe te bezoeken. Je vindt hier een
gezellige sfeer, een fijn team, kortom een echte aanrader!
Wim Verhoeven
koffiekringzaanstad@gmail.com
