Regelmatig
krijg ik positieve berichtjes van kwetsbare mensen die ik ooit op mijn pad ben
tegengekomen. Sommigen hebben grote steun aan het geloof dat ze belijden. God
zal erop toezien dat we menselijk worden behandeld. Tot voor kort werd er in
gespreksgroepen door anderen enigszins genuanceerd gereageerd op gebeurtenissen
in onze maatschappij. Het tij is echter duidelijk gekeerd. Het systeem waaraan
we onderworpen zijn wordt vergeleken met woningen die op een slechte fundering
rusten. Welbekend in de Zaanstreek.
Het volgende is een weergave van de
discussies. De beelden van het faillissement van het Slotervaartziekenhuis
confronteerden de mensen plotseling hardhandig met kapitalisme onder
neoliberale vlag. Dit gedrag van investeerders heeft grote gevolgen voor het
denken over het vloeibare kapitaal dat daar heengaat waar de winstmarges het
grootst zijn. Dit is slechts één aspect
van een groter spel dat zich achter de vitrage afspeelt en dat zich steeds meer
op een macabere wijze aan het publiek toont.
De overheid zit aan de kassa en
luistert naar het bedrijfsleven, ‘terwijl wij de geldlade vullen’. Dit is
overduidelijk geworden door de perikelen rond het afschaffen van de
dividendbelasting. Veel zaken die worden doorgevoerd gebeuren tegen de wil van
de gewone mensen. Een ander probleem dat uit mijn gesprekken naar voren komt,
is de enorme rechtsongelijkheid tussen de burger en het bedrijfsleven.
Brievenbusfirma’s, belastingparadijzen en het inhuren van dure adviseurs zijn
voor ondernemingen normaal, voor de gewone burger een utopie.
De bedrijven
verkondigen dat ze binnen de wettelijke kaders opereren. De maatschappelijke
weegschaal hangt helemaal scheef maar het lijkt onmogelijk hier iets aan te
doen omdat de burger totaal op afstand is gezet. In de breedte gaat het erom
dat we te maken hebben met iets dat steeds dieper onze levenssfeer aantast en in
de toekomst dat van volgende generaties. Kapitaal van een bepaalde omvang zal
steeds zoeken naar verdere vermeerdering. Gebieden die niets met de markt te
maken hebben, zoals ziekenhuizen of zelfs de natuur (Amazone …) worden
onderdeel van het mechanisme van vraag en aanbod, de zogenaamde onzichtbare
hand.
Sociale verhoudingen veranderen in goederen. U bent zelf inmiddels ook
een product, want uw gegevens en datgene wat u privé uitspookt zijn geld waard.
Er is een tendens waar te nemen die in de volgende richting wijst. Er heeft
zich een gevaarlijke narcistische visie genesteld aan de financiële kant. Als
mensen via moderne hulpmiddelen kunnen worden geanalyseerd op hun
winstgevendheid worden zij verder gereduceerd tot een verdienmodel. De aandacht
zal zich richten op diegenen waarvan mag worden verwacht dat ze iets opbrengen.
De consument en dus de mens krijgt een bepaalde status toegekend en zal net als
een artikel een waarde en afschrijving kennen. Door alle moraliteit overboord
te gooien en deze hebzuchtige tunnelvisie te hanteren zal het hele proces naar
de mening van mijn gesprekspartners uiteindelijk exploderen. Een mens is geen
product.
Wim Verhoeven
verhoevenkoffiekring@tele2.nl
