Het publiek
klapt voor de enorme acteerprestatie van de hoofdrolspelers. De voorstelling
gaat over een samenleving, waar geld de belangrijkste maatstaf is geworden. ‘We
moeten meer tijd voor elkaar nemen, tijd om te luisteren en onze culturen met
elkaar te delen’, zegt een prins. De zaal luistert ademloos als een prinses
zegt: ‘Ik vind dat alles begint met gunnen. Als we elkaar meer zouden gunnen
komt alles goed’. Het zijn deze fijngevoelige uitspraken die als muziek in de
oren klinken. Plotseling verschijnt een eerste minister in het stuk en start
een dialoog met de adellijke personen.
‘Uw uitspraken zijn zeer juist
geformuleerd hoogheden. Het zijn vooral de burgers die iets kunnen doen aan het
morele verval dat wij meemaken en derhalve goed om te gaan met de prachtige
individuele vrijheid die ze hebben. Dan zien we ex-bewindslieden die allen
vertellen over het goede dat zij hebben bereikt. Het opheffen van het
ziekenfonds, de verbetering van achterstandswijken, de situatie op de
woningmarkt, de gaswinning in Groningen, noem het maar op. De premier benadrukt
nog eens dat de economie geweldig draait.
De groei bedraagt maar liefst 2% en
geeft aan dat dit de juiste richting is. ‘Zolang iedereen blijft consumeren
kunnen we dit systeem van het grote geluk overeind houden en zullen de mensen
zeer tevreden zijn. Ook andere machthebbers die inmiddels zijn aangeschoven
beamen dit. De muziek die nu wordt gespeeld krijgt een dreigende toon en te midden
van het tumult zakt iemand via een touw naar beneden en belandt midden op het
podium. ‘Waarom bent u zo tevreden met uzelf’, vraagt de man die er uitziet als
de Griekse filosoof en beweert dat hij de ‘ leer van het midden’ aanhangt.
De
premier, geschrokken van deze wilde interruptie, begint te begrijpen dat hij
dit keer serieus zal worden aangesproken. ‘We volgen een koers die algemeen
aanvaard is en bovendien heeft de bevolking ons gekozen’, komt er na enige
aarzeling uit. ‘Aha’, antwoordt de neergedaalde, ‘maar is het niet zo dat heel
veel mensen ziek worden van een systeem dat steeds meer aan de onzichtbare hand
van de markt overlaat. Burn-out, depressie, chronisch zieken, zelfmoord,
getalsmatig stijgend en dus geen zaken waar je vrolijk van wordt. Aan de 'soldaat' van de economie, de huidige werknemer, worden hoge eisen gesteld, die hij of zij zichzelf derhalve ook tracht op te leggen. Hetzelfde geldt in sociaal opzicht. Dit betekent dat voor steeds meer mensen, zeker op dit gebied, het leven eerder een last is dan dat het vreugde brengt.
Mensen in de
zorg zijn op sommige plekken stopwatch werkers geworden, in het algemeen is de
druk op mensen toegenomen, het vliegverkeer wordt ondraaglijk, de wegen zullen
dichtslibben. Je struikelt over de supermarkten met een absurd assortiment. Uw
maatschappij is ook aan het ontmenselijken. Als een werkneemster van een
supermarkt haar baas belt om te melden dat haar vader is overleden wordt zij
niet gecondoleerd. De enige vraag die dan gesteld wordt is: hoe lang ben je
afwezig!!
Materialisten
zoals u die deze richting aanhangen geloven dat iedereen ernaar moet streven de
top van de berg te bereiken, omdat het uitzicht daar zo mooi is. Maar geloof me
halverwege is het ook fantastisch en heb je op die plek bovendien meer rust. Als
deze race naar het zogenaamde geluk zo geweldig is, waarom zijn er dan zoveel
excessen?’. Uw rechterlijke macht staat
deze zomer vollere vliegtuigen en nog eens 2500 starts en landingen extra toe,
de megastallen mogen meer ammoniak uitstoten.
Gaat de transitie naar duurzaam,
waarvoor de bevolking diep in de buidel moet tasten wel helpen zonder
drastische beperking van consumptie en productie?’ ‘Wij houden ons aan de
richtlijnen en zijn in die zin het groenste kabinet ooit. Bovendien hebben we
met regels uit Brussel te maken’, is het antwoord. ‘Ja ja, antwoord onze wijze
vriend. ‘Maar het is de vraag of de natuur u niet gaat inhalen. Kijk naar
resistente bacteriën die zich door het vele reizen in de ziekenhuizen hier
nestelen. Zij reizen zelfs van Pakistan en India naar Zaandam.
Even later
verschijnt een koor van mensen die hoge eisen aan zichzelf stelden, het pad
omhoog volgden zoals het voorgeschreven wordt en terugvielen. Het prachtig
gezongen ‘genoeg is genoeg’ geeft het juiste signaal af. De wijze richt zich opnieuw tot de
machthebbers. ‘Iets dat ontspoord is kan alleen weer in het gareel worden
gebracht als iedereen zich daar bewust van is. Uw propagandamiddelen zoals
ontelbare reclames en mediaberichten zijn veelal gericht op vergroting van het
verbruik.
Het zou van wijsheid getuigen als u het goede voorbeeld geeft en accepteert
dat de consumptie drastisch moet worden ingeperkt. Zonder dat krijgt het woord
groen een nietszeggende betekenis’. In
de zaal barst een enorm applaus los. Het lijkt of het publiek het heeft
begrepen.
Wim Verhoeven
verhoeven@tele2.nl
