woensdag 11 oktober 2017

WE KONDEN NIET ANDERS

De wezens van een planeet hier ver vandaan landden tussen de puinhopen. Ze keken om zich heen of ze een teken van leven konden ontdekken. De stilte was verpletterend. Ze zagen niemand, hoewel ze in het contact met de laatste groep levende mensen op aarde duidelijk hadden gemaakt wanneer en waar zij zouden aankomen. Het was een hele toer geweest de juiste manier te vinden om met de aardbewoners te communiceren. 

Een van hun verkenners was er reeds geweest en had getracht uit te vinden hoe je het restant van deze homo sapiens iets duidelijk kon maken. Vooral nieuwsgierigheid waarom deze soort doelbewust zichzelf had willen vernietigen, had hen hiernaartoe gedreven. De landingsplek die ze hadden uitgezocht was een van de weinige niet omgewoelde of verdorde stukken land in de omgeving. Er stonden nog een paar bomen en groeide gras. 

De leider van de groep kwam tot de conclusie dat dit stukje misschien nog een voorbeeld was van hoe het er hier ooit had uitgezien. Het zou interessant zijn om verder op onderzoek uit te gaan en een aantal van hen ging op weg. Hoe verder ze zich van de landingsplaats verwijderden, hoe meer ging het landschap op dat van Mars lijken. Ooit hadden hier wellicht rivieren gestroomd en had er op de vruchtbare grond van alles gegroeid. Hiervan was niets meer te merken. 

Vanwege de extreme reizen naar andere planeten die zij maakten door de ruimte hadden ze geen last van de enorme hitte overdag. Al konden ze zich wel voorstellen dat het voor zoogdieren, waar we hier uiteindelijk over praten dodelijk was geweest.Plotseling kregen ze een signaal dat erop duidde dat er zich een indringer in hun gebied bevond. Hij werd bij het ruimteschip gevangen gehouden. Snel keerden ze terug en zagen dat dit wezen totaal niet leek op wat ze zich hadden voorgesteld. 

Een duidelijk restant van genetische manipulatie. Een van de alien-techneuten verbond de indringer met een machine zodat een voor hen normale communicatie mogelijk werd. Was wat hier zat een mens of iets anders? Het was een homo sapiens en er waren nog ongeveer 50 exemplaren over. Deze leefden hier in de omgeving, op een van de plekken waar dat nog kon. De rest was uitgestorven.Wij zijn redelijk goed op de hoogte zei de leider van de buitenaardsen. 

Op afstand zagen we de ontwikkelingen. Waarom gingen jullie de eigen soortgenoten te lijf met de meest verschrikkelijke wapens en hebben jullie je zodanig vermenigvuldigd dat de aarde door overmatige consumptie uitgeput raakte? Door hebzucht vervaagde de ethiek en samenhang van de aardse soort. Grote groepen werden aan hun lot overgelaten. Het menselijke ‘exemplaar’ begon te protesteren. 

In duidelijke bewoordingen begon hij uit te leggen dat alles gebaseerd was op de economie. Die had voorgeschreven dat groei de enige mogelijkheid was om mensen gelukkig te maken. We gingen ervan uit dat de technologie ons zou redden. Voor onze leefwijze hadden we aan een planeet uiteindelijk niet genoeg. Toen geen tweede binnen bereik kwam begonnen de mensen elkaar langzaam uit te roeien om toch te kunnen groeien, met dit resultaat.  

Dat rijmt zei de alien, maar dat verklaart nog niet alles waarom jullie je niet hebben kunnen aanpassen. De restant-mens antwoordde met een trieste blik in zijn ogen: ‘we konden niet anders’. In het rapport dat de wezens van verre maakten stond: ‘Deze soort is vrij kwaadaardig geweest. Niet alleen ten opzichte van de natuur en de dieren op aarde, maar ook moet er onderling.

Men spreekt over economie, waarmee men iedereen wilde laten meeprofiteren, maar in werkelijkheid moet het een verdienmodel zijn geweest dat een nietsontziende hebzucht heeft aangewakkerd. Het lijkt of het recht van de sterkste uiteindelijk is geĆ«indigd in een soort apocalyps’. 

Wim Verhoeven
verhoevenkoffiekring@tele2.nl