Idealisten hebben nog oog voor een mogelijke verandering,
maar het wordt wel moeilijker om aan dat geloof vast te houden. Het gevecht
tussen de aarde en de mens is in volle gang.
De afhankelijkheid van een onzichtbare financiële macht die in die
strijd haar medemensen richting afgrond duwt stemt tot nadenken. Tijdens mijn reis
naar de gewone mens luister ik weer naar ideeën die inzicht kunnen verschaffen.
Hoe wordt er gedacht?
Sommige burgers komen een keer per week samen en bij de
koffie borrelen dan analyses naar boven. Ik citeer: ‘Het is alsof je de
autonomie over je leven verliest. Veel zaken zouden met een referendum niet tot
stand zijn gekomen. Kijk naar de biomassacentrales of het 5G netwerk. Via
slimme neuromarketing zonder enige morele toetsing worden burgers
getransformeerd tot consumenten die lijken op Franse ganzen voor de productie
van foie gras. Deze worden volgepropt om met hun vergrote lever de paté te
leveren.
Bij mensen is de paté vervangen door het geld dat ze moeten genereren.
Velen willen eigenlijk niet meer in zo’n maatschappij leven waar alle
verrassingen zijn uitgehaald. Vernieuwing betekent veelal een hogere prijs voor
hetzelfde product. In een monotoon ritme wordt het korting paradijs
aangeprezen. Van een maffe zanger moeten we een goedkope bril aanschaffen.
Gratis en nog nooit vertoond zijn de aanbiedingen die ons moeten betoveren. Goor
en Dom of Doei, de reisorganisaties zoals ze hier genoemd worden, prijzen all
inclusive vakanties naar plekken aan die allemaal op elkaar lijken en ze doen
net of je daar alleen bent.
Het vee wordt massaal in de vliegtuigen gepropt in
een steeds hoger tempo want het gaat om de groei. Ergens begint het op een
slachthuis voor varkens te lijken waar de band te snel draait, zoals onlangs
werd geconstateerd. De mensen zitten in een situatie waarin ze geen overzicht
hebben. Waarom volg ik de ‘richtlijnen’ en blijf ik gehoorzaam in de
verwachting dat het beter wordt of hoop ik dat ik weer een echte verrassing
tegenkom? Er wordt ons van alles wijsgemaakt maar dat is alleen in het belang
van het financiële circus’.
Hebben deze mensen gelijk? Rutger Bregman geeft in
het boek ‘De meeste mensen deugen’ aan dat we in principe goedaardig zijn.
Worden we echter in een bepaalde situatie gebracht dan zijn we in staat soms
dingen te doen die we diep vanbinnen eigenlijk niet normaal vinden. De
neuromarketing en de belofte dat economische groei een zegen is, lijken een consumptie-bevel dat men bijna gedachteloos opvolgt. Mensen worden dus
aangezet tot iets wat ze zonder neuro-dwang misschien helemaal niet willen.
In
sociaal opzicht wordt het probleem steeds groter en het lijkt of we moeten leven met
waanzinnige rampen.
Het idee van machthebbers om met technologie alles te kunnen overwinnen grenst
aan waanzin. Met technologie zullen zij overigens wel uiteindelijk onze
autonomie wegnemen, waarvoor onder andere de historicus Yuval Noah Harari
duidelijk waarschuwt. Algoritmes zullen voor u gaan beslissen in het voordeel
van degenen die het voor het zeggen hebben. Zullen de ‘ganzen’ zich dit op tijd
gaan realiseren?
Wim Verhoeven
