In ruil voor
een steentje krijgt hij een stukje komkommer en is zeer tevreden met deze
beloning. Dat blijft ook zo totdat hij ontdekt dat zijn buurman voor elk
steentje dat hij aanlevert een druif krijgt. Onmiddellijk geeft hij een nieuw
steentje en kijkt met een gulzige blik wat zijn beloning is. Helaas
is het weer een stukje komkommer. Hij kan deze ongelijkheid niet verteren en
het maakt dat hij het woedend wegsmijt. We hebben het hier over een
psychologische proef met kapucijnapen die primatoloog Frans de Waal heeft
gehouden.
Een onafhankelijk vrijwilligersinitiatief voor mensen, die door de maatschappelijke veranderingen worden getroffen.
maandag 22 mei 2017
maandag 15 mei 2017
STOF TOT NADENKEN
De
rijksoverheid wil 125.000 banen erbij tot 2026 voor mensen met een afstand tot
de arbeidsmarkt. Zij moeten instromen bij reguliere werkgevers en de overheid.
Eind 2015 stonden volgens een persbericht zo’n 277.000 mensen met een
arbeidsbeperking ingeschreven. Nog niet
zo lang geleden verscheen een artikel waarin een adviseur van werkgevers in dit
verband aangaf dat de grootste angst is dat de begeleiding van iemand met een
arbeidsbeperking te veel tijd- lees geld- kost. Iemand anders komt in dit stuk
tot de conclusie dat lang niet iedereen op de arbeidsmarkt terecht kan. Hij
voorziet een draaideur waarbij mensen na een tijdelijk contract toch weer in de
kaartenbak terecht komen en pleit voor het in ere herstellen van de sociale
werkplaatsen. Tot zover de
rationele benadering, maar hoe denken de mensen er zelf over? Wat doen
veranderingen en de daaraan verbonden stress met hen?
Abonneren op:
Posts (Atom)